Teofiel zakt tijdens de repetitie van het amateurtoneelgezelschap door het podium en breekt een been. Odilon van Piependale wordt gevraagd om hem te vervangen. Odilon repeteert zijn rol met de nodige overtuiging maar komt door enkele misverstanden in de problemen. De gravin van Stiepelteen verdenkt hem er van een andere vrouw te hebben. Zij verlaat het kasteel en is een tijdje spoorloos. Odilon is in alle staten. Na enige tijd wordt duidelijk dat ze in Venetië zit en er daar een vriend op na houdt. Jommeke en Filiberke worden opgetrommeld en het groepje vertrekt richting Italië. Eens daar haalt Odilon al zijn charmes boven om zijn echtgenote terug te winnen. Hij gaat hierbij tot het uiterste en het komt zelfs tot een duel met de nieuwe vriend van de gravin. Gelukkig blijkt alles maar opgezet spel van de gravin om Odilon een lesje te leren. De nieuwe vriend van de gravin, Vittorio Vitesso, blijkt een verre achterneef te zijn. Alle misverstanden worden uitgepraat en eens terug op het kasteel wordt het toneelstuk in de tuin opgevoerd. Odilon zakt hier, evenals Teofiel, door het podium en breekt ook een been.
Jommeke sluit het verhaal op een poëtische manier af met een oud-Vlaams gezegde:
Daar alleen kan liefde wonen,
daar alleen is 't leven zoet,
waar men stil en ongedwongen,
alles voor elkander doet.
