EXTRA INFO

Zelden gezien in het Vlaamse striplandschap. Uitgeverij Ballon Media gaf aan drie collega’s grafisch kunstenaars de opdracht om een cover voor Jommeke te tekenen. Ze kregen de volledige vrijheid om het nieuwe Jommekeverhaal 'De boemerang van Kirimbir' van een ‘eigen’ omslagillustratie te voorzien. Ze namen de uitdaging volgaarne aan.

Lazen jullie als kind Jommeke?

Mark Borgions: Ik was een grote fan en las de albums bijzonder graag. Ik denk dat ik toen al werd aangetrokken door de sterke coverillustraties. Soms heel grafisch met strakke ‘volvlak’ kleurachtergronden, soms heel schilderachtig. Toen ik de verhalen las, verschenen ze nog in zwart-wit. Of beter: bruin-wit. Ik heb zelfs nog een paar albums van toen liggen.

Carll Cneut: Ja, absoluut. Ik denk dat ik de eerste honderd gelezen heb als kind. We ruilden of leenden die ook vaak uit op de speelplaats. Met andere woorden, er zaten zowat permanent Jommekes in mijn ‘boekentas’.

Merho: Toen de serie startte in 'Het Volk' en de albums aan hun opmars begonnen, was ik eigenlijk al te oud voor Jommeke. Ik las ze wel omdat ik zelf stripmaker wilde worden. En zeker die eerste albums, zoals 'De zingende aap', 'Het Hemelhuis' en 'De ooievaar van Begonia', zijn me altijd bijgebleven.

Jullie kregen de opdracht van de uitgeverij. Hoe stonden jullie daar aanvankelijk tegenover?

Mark Borgions: Direct aanvaard, zonder nadenken. Jommeke is een Vlaams icoon. Als je daarmee aan de slag mag, twijfel je niet. Ik had al eens een ex libris getekend bij 'Luilekkerland' en dat was al super om te doen. Maar nu een échte cover, dat is toch nog van een andere orde.

Carll Cneut: Ik was eigenlijk zonder nadenken meteen erg enthousiast, omdat Jommeke toch symbool staat voor mijn kindertijd.

Merho: De uitgeverij vroeg een cover in mijn eigen stijl te tekenen. En daar was ik aanvankelijk een beetje bang voor. Mijn stijl ligt niet zo ver van die van Jef Nys. Begin jaren ‘70 heb ik nog eens op een blauwe maandag bij hem gesolliciteerd. Ik heb stapels proeftekeningen gemaakt en daardoor zijn manier van figuuropbouw en het stileren van plooien grondig bestudeerd. Toen ik later begon met De Kiekeboes heb ik daar voor een stuk naar teruggegrepen. Om meer afstand te nemen van de Vandersteen-stijl waarmee ik vijf jaar had gewerkt. Die invloeden zie je duidelijk in mijn eerste albums.

Hoe hebben jullie deze opdracht aangepakt?

Mark Borgions: Beginnen bij het begin. Eerst het verhaal lezen, dan herlezen, met visuele aandacht. Ik probeer de sterke beelden te vinden en ga daarmee aan de slag. Voor mij moet het coverbeeld niet exact uit het verhaal komen. Het moet de dynamiek van het verhaal illustreren. Wat is er specifi ek aan dit verhaal, waar liggen de gevaren, wie is belangrijk in het verhaal? Eens dat alles gedefi nieerd is, probeer ik een puzzel samen te leggen die hopelijk de mensen aanzet tot het lezen van de rest.

Carll Cneut: Het was een pak moeilijker dan ik dacht. Hoe ver of hoe dicht blijf je bij het origineel ...? Het voelt toch een beetje als heiligschennis. :-)
Op het allerlaatste moment heb ik toch maar beslist om het bolle neusje te behouden :-)

Merho: Zoals ik dat doe met een cover voor mezelf. Scènes selecteren die in aanmerking komen voor een coverbeeld. En dan ruwe schetsjes maken, tot je bij een geschikt beeld uitkomt.

Kregen jullie de volledige vrijheid?
Waren er richtlijnen?

Mark Borgions: De enige richtlijn die ik opgelegd kreeg, was het nieuwe canvas dat sinds enkele albums is ingevoerd. Het gegeven van de witte titelband met het wuivende Jommeke-vignet. Maar dat is puur vormelijk. Inhoudelijk werd ik noch gebriefd, noch bijgestuurd in mijn keuzes.

Carll Cneut: Afgezien van praktische richtlijnen als formaat en trouw aan het universum van Jef Nys, kregen we volledige vrijheid.

Merho: Ik werd volledig vrij gelaten. Natuurlijk moet je je houden aan het formaat en de basislay-out van de serie.

Is het eerste keer dat je een (strip)personage van iemand anders adopteert?

Mark Borgions: Nee. Ik heb ook een silhouet van Kuifje in mijn portfolio. Destijds maakte ik de communicatie voor 'De Zonnetempel', de musical. Het beeld dat daarvoor gebruikt werd, was een eclips met daarin Kuifje verwerkt. Omdat er geen geschikt profiel voorhanden was, kreeg ik van Moulinsart de toelating er zelf eentje te tekenen.

Carll Cneut: Ja.

Merho: In De Kiekeboes hadden er al een heleboel bekende stripfiguren een cameo. Van Suske & Wiske, over Nero, Asterix en Lucky Luke tot Kuifje, Natasja en de Smurfen. Maar als ik er op terugkijk, merk ik dat Jommeke er nog niet in voorkwam.

Ben je benieuwd naar het resultaat van de anderen?

Mark Borgions: Absoluut. De andere illustratoren zijn niet de minsten. Het is een lijstje waar ik nederig van word. Ik hoop maar dat mijn cover standhoudt tussen de andere.

Carll Cneut: Heel erg benieuwd zelfs. Vooral hoe dichtbij of veraf de collega’s van het origineel gebleven zijn. :-)))

Merho: Uiteraard. Een paar jaar geleden deden we een soortgelijk experiment via P-Magazine met De Kiekeboes. Een album met vier verschillende covers door gasttekenaars. En het was verbazend om te zien hoe compleet verschillend de resultaten waren. Dus ik ben heel nieuwsgierig